In 1980 en 1981
was Neptunus op internationaal niveau al eens aanwezig in de eindronde. Maar
voor de eerste succesvolle deelname moeten we wachten tot 17 juni 1990. De
plaats van handeling is Pineuilh, middenin een groot wijngebied, op een kleine
2 uur van Bordeaux.
Om de betere
Italiaanse en Nederlandse ploegen in de gelegenheid te stellen hun krachten met
elkaar te meten, had de CEBA (de overkoepelende Europese honkbalbond) besloten
een Europa Cup voor bekerwinnaars in het leven te roepen. Omdat er in Nederland
al heel lang geen bekertoernooi voor honkbalteams meer was, kreeg de nummer 1
van de rangschikking van het voorbije seizoen (Neptunus) de uitnodiging om naar
het toernooi af te reizen.
Een in alle
opzichten bijzondere organisatie
De organisatie
van het toernooi – intiem en ontspannen – geeft de direct betrokkenen (spelers,
begeleiding en supporters) nog altijd aanleiding om met veel plezier aan dit
meerdaagse toernooit terug te denken. En dat er uiteindelijk ook nog eens
sprake was van winst, maakt het natuurlijk extra leuk.
Tegenstanders
op het toernooi waren: Mortsel, Elipa Madrid, Pineuilh en de Italiaanse
topteams Parma en Nettuno. Er werd een halve competitie gespeeld waarbij de
nummers één en twee zich (met behoud van het resultaat uit de onderlinge
wedstrijd) plaatsten.
De kleintjes
konden zonder noemenswaardige inspanningen direct richting uitgang. Neptunus
klopte Mortsel Stars met 17-0. Tegen Elipa Madrid werd het 14-4 en het arme
Pineuilh werd in 7 innings op 23-0 nederlaag getrakteerd.
Neptunus was het toernooi tegen Parma begonnen met een 8-7 nederlaag. Daardoor
moest er van Nettuno worden gewonnen. Anders zou er sprake zijn van
vroegtijdige uitschakeling. Dat wilde niemand.
Met Harry
Koster op de heuvel slaagde Neptunus in die opdracht. Het werd 6-2 voor de
Nederlands kampioen. Hierna won Nettuno – dat enkele oud-Major Leaguers in de
gelederen had- met 3-2 van Parma. Daardoor eindigden drie teams samen op de
eerste plaats. Door het runsaldo tijdens de onderlinge ontmoetingen kwamen
Parma en Neptunus uiteindelijk in de finale.
Een finale
over twee wedstrijden
Van het beetje
extra zelfvertrouwen dat de kapitaalkrachtige Italianen ten toon meenden te
moeten spreiden was al heel snel weinig tot niets meer over.
De werpers
Harry Koster (finale #1) en Geoffry Kohl en Eric de Vries (finale #2) bezorgden
de Italianen zelfs een gevoel van onmacht. De dure Amerikaanse pitchers Dave
Shotkoski en Dave Leeper zagen geen kans de – in hun ogen – miezerige
Nederlanders een halt toe te roepen.
In de eerste
finale keek Neptunus na vier volledige innings tegen een 3-1 achterstand aan.
Hierna stond Koster de Italianen nog slechts één honkslag toe en kroop Neptunus
langzaam dichterbij (3-2). In de zevende
inning zorgde een onvermoed talent van Ken Brauckmiller voor de doorslag.
Als aangewezen slagman zorgde hij ervoor dat twee teamgenoten (Robert
Niggebrugge en Eric de Bruin) konden scoren. Daarmee werd de achterstand van
3-2 omgezet in een 3-4 overwinning.
In de tweede
finale nam Parma opnieuw een voorsprong. In de 5de inning leiden de
Italianen met 5-3. Dit was het sein voor manager Huub Kohl om zijn zoon Geoffry
op de heuvel te vervangen door Eric de Vries. Een gouden greep, zo bleek al
snel. Neptunus kreeg zoveel zelfvertrouwen van het ijzersterke optreden van De
Vries dat het zelfs de leiding in de wedstrijd overnam. Bij de stand 7-5 voor
Neptunus kon Parma aan de laatste slagbeurt beginnen.
Een ongenaakbare De Vries gaf hun echter geen enkele kans. Drieslag voor
midvelder Max Zambrelli betekende het einde van de wedstrijd. Neptunus had de
eerste Europa Cup voor bekerwinnaars in de wacht gesleept!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten