Toen het
honkbal in de Verenigde Staten als wedstrijdsport ontstond, was het natuurlijk
ook al mogelijk om homeruns te slaan. Men deed het – als het even kon – echter
liever niet, het was ‘onbeleefd’. De tegenstander kreeg geen kans om nog iets
met de bal te doen. Toch was er begin vorige eeuw al één
speler die zich aan
slag zeer gericht ging concentreren op de lange bal, de homerun. Dat was – en
dat zal niemand verbazen – Babe Ruth.
Ruth debuteerde
op 11 juli 1914 in de Major League voor de Boston Red Sox. Zijn belangrijkste
activiteit in die jaren was echter niet het slaan, maar het pitchen. In zijn
debuutwedstrijd bezorgde hij zijn team
met zeven sterk gegooide innings de overwinning op Cleveland Indians:
het werd uiteindelijk 4-3.
Zowel aan slag, als op de werpheuvel, ontwikkelde zijn carrière zich snel. In
1916 en 1918 haalden (en wonnen) de Red Sox de World Series. Ruth blonk uit op
de heuvel, hij hield zijn tegenstanders maar liefst 29 2/3 innings van scoren
af. Juist voor het seizoen 1920 werd Ruth verkocht aan de New York Yankees.
Dat was ook het moment dat zijn naam als longballhitter voor eens en voor
altijd zou worden gevestigd.
Van werpheuvel naar outfield
In zijn eerste
seizoen in New York verkaste Ruth van de werpheuvel naar het outfield en sloeg
en passant in zijn eentje meer homeruns dan het hele team van de Red Sox.
In sommige
documentaires over zijn leven wordt hij wel de ‘uitvinder’ van de homerun
genoemd. Dat is natuurlijk niet waar. Wel was hij als geen ander in staat om
met één of meerdere homeruns een wedstrijd op commando te beslissen.
Zo is er een
legendarisch verhaal uit de jaren dertig van de vorige eeuw waarin Ruth een
hoofdrol speelt.
De Yankees spelen in St. Louis en de stand is gelijk — verlengen. Daarin werd evenmin gescoord en de manager werd stilaan nerveuzer. “Wat is er”, vroeg hij zijn baas. “Als we de trein voor de terugreis nog willen halen, dan moet er nu wel iets gebeuren”, zei hij. “Zeg dat dan”, zei Ruth. Die de dug-out uitliep om te gaan slaan. De eerste bal die in zijn richting werd gegooid verdween met een machtige dreun over het hek in het rechtsveld. Wedstrijd afgelopen, de terugreis kon op tijd beginnen.
Records
In de tijd dat Ruth voor de Yankees
speelde zorgden zijn enorme prestaties in het slagperk o.a. voor zeven titels
in de American League en viermaal winst
in de World Series. Zijn record van 60 homeruns in één seizoen (hij vestigde
dat in 1927) hield 30 jaar stand. Het totaal aantal homeruns uit zijn carrière
werd pas na 40 jaar verbeterd.
Er is echter één record dat nog altijd bestaat.
Daarvoor gaan we naar 9 oktober 1926: de World Serieswedstrijd tussen de New York Yankees en de St. Louis Cardinals. In die wedstrijd sloeg Ruth drie homeruns. Hij herhaalde die prestatie twee jaar later. Opnieuw tijdens de World Series en opnieuw tegen de St. Louis Cardinals.
Daarna bleef het stil tot 18 oktober 1977.
Reggie Jackson evenaarde de prestatie van Ruth tijdens de World Series van dat jaar tegen de Los Angeles Dodgers. Het leverde hem de bijnaam 'Mr. October' op.
Hierna kwamen Albert Pujols in 2011 en Pablo Sandoval in 2012 allebei tot evenaring van dit bijzondere record. Met name Pujols was héél dicht bij een verbetering. Het scheelde héél weinig. Op tv-beeld minder dan een meter..
De prestatie van Babe Ruth is tot op de dag van vandaag (95 jaar later!) niet verbeterd.
Geen uitvinder van de homerun maar wel de grootste powerhitter van allemaal
Wie daar veel onderzoek naar heeft gedaan is Bill Jenkinson (1947), de bekendste honkbalhistoricus van de Verenigde Staten.
Bill Jenkinson is als consultant verbonden aan de Baseball Hall of Fame, the Society for Baseball Research, ESPN en nog tal van andere organisaties. Behalve een boek ("The Year Babe Ruth Hit 104 Home Runs") is hij ook de auteur van "Baseball Ultimate Power", een uitvoerige en diepgaande studie naar de grote powerhitters die door de jaren heen in het professionele honkbal actief zijn geweest. En wat blijkt?
Door de jaren heen was Babe Ruth de grootste powerhitter van allemaal. In zijn loopbaan heeft Ruth zeker 50 homeruns geslagen waarmee een afstand van > 500 feet (circa 150 meter) werd overbrugd. In die tijd ruim tweemaal de afstand van een gemiddeld speelveld,
In zijn loopbaan sloeg Ruth minimaal driemaal per jaar een homerun van meer dan 150 meter. Tegenwoordig gebeurt dat eens in de 3-5 jaar. Dat maakt zijn prestaties ook op dit onderdeel van het honkbal uniek.
